امام موسی بن جعفر علیه السلام شمشیر بران و کشیده‌ای علیه ظلم و تباهی و فساد و شرک بود که با تحمل شکنجه‌های فراوان و به جان خریدن زندان‌ها و زنجیرها و دردها، با زهر جفا مسموم شد تا آرمان عدالت‌خواهی و شورگستری همچنان زنده و پایدار بماند، ریشه‌های انحراف و تباهی و زشتی از خاک بیرون آورده شود و خورشید دین محمدی، هماره نورانی و زندگی ساز، باقی بماند. آن بزرگمرد سرچشمه‌های زلال دانش و معنویت را به بشر معرفی کرد و با همه‌ی کژی‌ها و ناراستی‌ها ستیز کرد. چونان پروانه بر محور شمع حقیقت چرخید و همسان گلهای محمدی رایحه‌ی زهد و تقوا و بخشندگی و تواضع‌اش جامعه را خوشبو ساخت. او سرآمد ساده زیستان بود، کمک‌رسان و مددکار بینوایان و پشتیبان همه‌ی اهالی ایمان... و سلام بر روح بلند او، که رایحه‌ی دین مبین را می‌پراکند و مشعل آزادی خواهی و عدالت طلبی را پیوسته روشن نگاه می‌دارد...
برگرفته از کتاب "جرعه‌ای از جام ولا" نوشته‌ی جواد نعیمی چشم یعقوب زمان در ماتمش دریا شده اختران اشک جارى ز آسمان دیده گشت چون نهان ماه رخش در هاله غم‌ها شده بس که جانسوز است داغ آن امام عاشقان در عزایش غرق ماتم خانه دل‌ها شده اى طرفداران قرآن و شریعت بنگری د موسى جعفر شهید مکتب تقوا شده او نه تنها تازیانه خورده از دست ستم صورتش نیلى ز سیلى چون رخ زهرا شده ناله جانسوز معصومه ز دل برخواسته در مدینه دخترى امروز بى بابا شده این عزاى کیست که این گونه جهان ماتم سراست گوئیا برپا دوباره شور عاشورا شده این عزاى حجت حق موسى جعفر بود کز غم جانسوز او افسرده قلب ما شده «حافظى» شد ژرف زندان بهر او معراج عشق عاشق صادق سوى معشوق رهپیما شده
التماس دعا
درباره وبلاگ
